این روزا سخنان زیبا و تأثیرگذار از بزرگانی مانند نیچه (!) و خیلی از افراد صاحب نظر رو زیاد میخونیم و می‌شنویم. معمولا از خوندن اونا لذت میبریم. بعضی هامون جمله‌هایی که قشنگترن رو جایی ذخیره می‌کنیم. حتی شده توی جمع دوستان یا مهمونی‌ها آرشیومون رو باز کنیم و چند تایی برای دیگران بخونیم(که احتمالا قبلا اونا رو خونده بودن). بعضی هاشو برای کپشن پست بعدی مون توی اینستاگرام انتخاب می‌کنیم و شاید بعضی هاشو حفظ کنیم تا در اولین فرصت، در مکالماتمون ازشون استفاده کنیم!
تعداد زیادی از این جملات، روزانه جلوی چشم ما رژه می‌رن. ما به چندتاشون فکر می‌کنیم؟ شاید نهایتان ۳۰ ثانیه روی متن تأمّل کنیم. بعضی وقتا تعداد زیادی از این جمله‌ها رو با هم توی یه پست توی تلگرام میبینیم و هنوز اولی رو درک نکرده، جمله دوم به مغزمون حمل میکنه. تا حالا شده به یکی از این جملات که شاید حاصل سال‌ها تفکر یک نویسنده یا فیلسوف باشه،چند ساعت یا حتی چند دقیقه فکر کنیم؟ اکثر این جملات قسمتی از یک کتاب یا سخنرانی هستن. چند بار شده به سراغ اون کتاب یا سخنرانی بریم و ببینیم این متن زیبا، در چه جایی استفاده شده و قرار بوده چه مفهومی رو برسونه؟ چه قدر در باره گویندهٔ اون جمله تحقیق کردیم تا بفهمیم منظورش از اون حرف چی بوده؟ همین الان چند تا از اونا رو یادمونه؟ به چند تاشون عمل کردیم و چند تاشون تونسته نگاه ما رو واقعا تغییر بده؟ آیا این جملات به جز چند تا لایک سود دیگه‌ای برای ما داشته؟ (لایک سود حساب می‌شه؟(
چقدر غرغر کردم! عذر می‌خوام! می‌خواستم به این موضوع برسم که:
چرا این جملات رو دوست داریم؟
مسلّما نمی‌شه زیبایی‌های کلامی و ادبی و همچنین مفهومی که این جملات دارن رو جزو دلایل حساب نکنیم. ولی ممکنه این مفهوم و زیبایی در کتاب‌های زیادی وجود داشته باشه. چرا ما به جای بالا و پایین کردن گروه‌ها و کانال‌های تلگرام، مشغول کتاب خوندن نمی شیم؟ چرا این جملات رو از کتاب‌های زیبا بیشتر دوست داریم؟
به نظر من دلایل زیر توی علاقهٔ ما نسبت به این موضوع بی تاثیر نیستن:
۱-ما این جملات رو دوست داریم چون کوتاهن. خیلی راحت در عرضه چند ثانیه اونارو میخونیم و لازم نیست خودمونو خسته کنیم.
۲-ما این جملات رو دوست داریم چون مفهومی رو به صورت کامل بین می‌کنن و ادامه ندران. ادامه در بودن موضوع ما رو مجبور به تلاش و فکر بیشتر میکنه. این با دلیل قبلی فرق داره. یه چیز کوتاه میتونه ادامه در باشه. مثل یه معمّا که کوتاهِ ولی مدت‌ها ذهنمون رو مشغول میکنه.
۳-ما این جملات رو دوست داریم چون خودمون نظری نداریم. اکثر ما ها خیلی کم مطالعه می‌کنیم؛ خیلی کم فکر می‌کنیم؛ خیلی کم مباحثه می‌کنیم. کسی که در رابطه با موضوعی مطالعه کنه، فکر کنه و مباحثه کنه، در اون باره نظر خودشو داره و حاضره از نظرش دفاع کنه. اگه من در باره مفهوم حقیقت یا زمان تحقیق کرده باشم، از خواندن یه جمله بر ضدّ نظر خودم لذت نمی‌برم، هرقدر هم که زیبا باشه.
۴-ما این جملات رو دوست داریم و نقل قول می‌کنیم چون نقل قول کردن راحت تر از صحبت کردنه. ما دربارهٔ حرفی که از خودمون نیست کمتر حسّاسیم. اگه کسی مخالفت کنه میگیم: «برو با نیچه بحث کن!» و خودمونو اذیت نمی‌کنیم. به هر حال وقتی باهامون مخالفت می‌شه، برامون سخته (که دلیلش جای بحث داره و یه پست جدا می‌طلبه). وقتی آدم حرفی نزنه، باهاش مخالفت نمی‌شه!
۵-ما این جملات رو دوست داریم چون در دسترسن. به راحتی کشیدن انگشت روی صفحه موبایل. اگه این جملات هنوز وسط متن بلند کتاب داخل طبقه گوشه اتاق بودن هم انقدر دوستشون داشتیم؟
۶-این جملات رو دوست داریم چون همه دوست دارن. وقتی همکلاسی مون یک جمله به ظاهر فلسفی رو توییت میکنه و سطح دانش و شعور و درک بالایی که از فلسفه داره رو میکوبونه توی صورتمون، ما چه جوری بشینیم و به مفهوم حقیقت فکر کنیم؟
بعضی‌‌ها هم هستن که این جملات رو دوست دارم، چون با خوندن یه جمله، کل کتاب و متن اصلی حاوی اون جمله توی ذهنشون مرور می‌شه. چون به تاثیرات مثبتی که اون جمله توی زندگیشون گذاشته فکر می‌کنن. چون یاد نویسنده‌ی مورد علاقشون و چیز‌هایی که ازش یاد گرفتن می‌افتن.
از این که این متن رو خوندید سپاسگزارم! حتما حتما نظراتتون رو بنویسید. اگه دلیل دیگه‌ای برای این علاقه مندی دارید بگید. اگه با نظر من در این موضوع مخالفید، اعلام کنید...
همین!
پ‌ن: ببخشید که پست یکم شخصی شد. این پست برای یه وبلاگ شخصی مناسب تره تا برای وبلاگی با این اسم. به بزرگواری خودتون ببخشید. در آینده کیفیت پست‌ها با کمک شما بهتر می‌شه.
